=====================================
ကိုယ္ေပၚ႐ွိ ျပင္ပဒဏ္ရာမ်ား ။ ။ ကိုယ္ေပၚတြင္
ေတြ႕႐ွိႏိုင္ေသာ ဒဏ္ရာမ်ားကို တိက်စြာမွတ္သားရမည္
ဒဏ္ရာတစ္ခုသည္ မည္မၽွပင္ေသးဖြဲ႕ေစကာမူ ၊လ်စ္လ်ဴ
မ႐ႈဘဲ တိက်စြာ မွတ္သားရမည္ ။ ဒဏ္ရာမ်ားကို မွတ္
သားရာ၌ _
(၁) ဒဏ္ရာ၏ အမ်ိဳးအစား
(၂) ဒဏ္ရာ၏ အတိုင္းအထြာ
(၃) ဒဏ္ရာ၏ တည္ေနရာ
(၄) ဒဏ္ရာ၏ ပံုပန္းသ႑န္
(၅) ဒဏ္ရာ၏ သြားရာလမ္းေၾကာင္း
(၆) ဒဏ္ရာ၏ အလ်ားလိုက္ အေနအထား
(၇) ဒဏ္ရာတြင္ တြယ္ကပ္ေနေသာ အစအန ၊ အမႈန္႔ ၊
အဝတ္စ ၊ စသည္တို႔ ႐ွိ - မ႐ွိ
(၈) ဒဏ္ရာရၿပီး အခ်ိန္ကာလအလိုက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
အေျပာင္းအလဲမ်ား ၊ ဒဏ္ရာ၏ လတ္ဆတ္ပံု ၊ သို႔
တည္းမဟုတ္ ဒဏ္ရာေဟာင္းျဖစ္ၿပီး အသားႏုတက္
ျခင္း ၊ ျပည္တည္ျခင္း စသည့္အေျခအေန ႐ွိေနပံု ၊
(၉) ေသၿပီးမွရေသာဒဏ္ရာ သို႔မဟုတ္ အသက္႐ွိစဥ္က
ရေသာဒဏ္ရာမ်ား အေျခအေန (ဒဏ္ရာႏွင့္ ပတ္
သက္ေသာ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ား၏ အေသးစိတ္ အေၾကာင္း
မ်ားကို စာသားျဖင့္ မည္မၽွျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ေရးသားထား
သည္ ျဖစ္ေစကာမူ ပံုတူဆြဲ (Sketch)ျခင္း ၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္
မွတ္တမ္းတင္ျခင္းမ်ားထက္မူကား ပို၍ တိက်ႏိုင္မည္
မဟုတ္ေခ် ။ ေဆးဌာနပံုစံ (ေဆး ၂၁/ အပိုင္း ၁) တြင္
လည္း လူ၏ ပံုၾကမ္းပံုမ်ား ပါ႐ွိေလသည္ ။ထိုပံုစံမ်ားတြင္
ဒဏ္ရာ အေနအထား ၊ အ႐ြယ္ပမာဏ စသည္တို႔ကို အ
ခ်ိဳးက်အတိုင္း ျဖည့္စြက္ရမည္ ။ ဒဏ္ရာမ်ားကို တစ္ခုစီ
နံပါတ္တပ္ၿပီး ေဖာ္ျပသြားရမည္ ။ ဤသို႔ နံပါတ္တပ္ျခင္း
သည္ ဒဏ္ရာရစဥ္အခါက ထိုနံပါတ္မ်ား အစဥ္လိုက္အ
တိုင္း ဒဏ္ရာတစ္ခုၿပီးတစ္ခု ရ႐ွိခဲ႔သည္ဟု မယူဆအပ္
ေခ် ။ သို႔ေသာ္ စစ္ေဆးသူအေနျဖင့္ ဒဏ္ရာမ်ားသည္
အစဥ္အတိုင္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ရ႐ွိခဲ႔လိမ့္မည္ဟု ယူဆ
လ်က္ နံပါတ္ကိုလည္း အစဥ္လိုက္ ပူးတြဲသတ္မွတ္သြား
သည့္ စနစ္ကို သံုးလိုလၽွင္ သံုးႏိုင္ေပသးသည္ ။
ဒဏ္ရာမ်ားကိုစစ္ေဆးၾကည့္႐ႈရာ၌ စိတ္မွန္းျဖင့္
မရယူဘဲ ဒဏ္ရာ၏ အတိုင္းအထြာမ်ားကို တိက်စြာမွတ္
သားရမည္ ။ ျပင္ပဒဏ္ရာမ်ားကို ၾကည့္႐ႈစစ္ေဆးစဥ္
ကိုယ္တြင္းသို႔ ေဖါက္ထြင္းေနသည့္ အေျခအေနမ်ားကို
(Probe)စသည္တို႔ျဖင့္ ထိုးသြင္းၾကည့္႐ႈျခင္းကို ေ႐ွာင္
ၾကဥ္ရမည္ ။
ခႏၶာကိုယ္တြင္း ခြဲစိတ္ၾကည့္႐ႈပံု ။ ။ အေလာင္းတစ္
ေလာင္းကို ရင္ခြဲၾကည့္႐ႈလၽွင္ ဆရာဝန္ ၂ ဦးအတူလုပ္
ကိုင္ရန္လိုသည္ ။ တစ္ဦးကဓါးႏွင့္ ခြဲစိတ္မႈျပဳလုပ္ၿပီး
က်န္တစ္ဦးက ေတြ႕႐ွိေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေရး
မွတ္ရန္လိုေပသည္ ။
ကိုယ္ခႏၶာအတြင္း ခြဲစိတ္ၾကည့္႐ႈရာတြင္
အေရးႀကီးေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာ မည္သည့္အေၾကာင္း
ေၾကာင့္ ေသသည္ျဖစ္ေစ ၊ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းအား
လံုးကို အၿမဲတမ္းခြဲစိတ္ၾကည့္႐ႈသည့္ အေလ့အထ ႐ွိရ
မည္ ။ ဥပမညဆိုရလၽွင္ ယာဥ္တိုက္မႈေၾကာင့္ေသသျဖင့္
ပထမ ဝမ္းဗိုက္အတြင္းသို႔ခြဲၾကည့္ရာ ေဘလံုးႏွင့္
အသည္းတို႔ကြဲ၍ ၄င္းဒဏ္ရာမ်ားမွ ေသြးလြန္ၿပီး ေသြး
ဆုတ္ေသေၾကာင္း အခ်က္အလက္မ်ားကို ေတြ႕႐ွိေသာ္
ျငားလည္း အျခားရင္ဘတ္အတြင္းမွ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္
အပိုင္းမ်ား ၊ ဦးေခါင္းခြံအတြင္း႐ွိ ဦးေဏွာက္ႏွင့္ ဦးခြံ
အေျခတို႔ကိုပါ စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈျခင္း မျပဳဘဲ ခ်န္လွပ္
မထားသင့္ေပ ။ ။
No comments:
Post a Comment