===============
" ၁၉၇၁ ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ စီရင္ထံုး ( တရားရံုးခ်ဳပ္ ) ၊
စာ- ၁ ၊ ဦးေက်ာ္စိန္ႏွင့္ ဦးစိန္အမႈတြင္ သီးျခားျပစ္
မႈ ျဖစ္ျခင္း ၊ ရာဇသတ္ႀကီးဥပေဒပုဒ္မ ၂၂၈ႏွင့္ ပုဒ္မ ၅၀၄ တို႔သည္ သီးျခားျပစ္မႈ ျဖစ္ မျဖစ္ "
------------------------------------------------------------------
ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ။ ။ သီးျခားျပစ္မႈမ်ားဆို
သည္မွာ တခ်ိန္တစ္ေနရာတည္းမွာပင္ျဖစ္ေစ ၊ရာ
ဇသတ္ ( ျပစ္မႈ ) ဆိုင္ရာ ယင္း၏ သီးျခားပုဒ္မ
အတြင္းက်ေရာက္ေသာ ျပစ္မႈမ်ားကို ကြဲျပားျခား
နားေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား က်ဴးလြန္လၽွင္ျဖစ္ေစ ၊ သီးျခားမႈ ျဖစ္သည္ ။ဤသို႔ျဖစ္က က်င့္ထံုးပုဒ္မ
၄၀၃(၂) အရ အမႈကို စံုစမ္းစစ္ေဆးႏိုင္သည္ ဟု ဆံုးျဖတ္သည္ ။
ထပ္မံဆံုးျဖတ္ခ်က္ ။ ။ ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၂၂၈ အရ ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္းတစ္ဦးသည္ တရားစစ္ေဆး ၾကားနာေနစဥ္ တမင္ေစာ္ကား
ျခင္းမဟုတ္ ၊ အေႏွာက္အယွက္ ျဖတ္ဝင္ျခင္း ျပဳ လုပ္သည္ကို ဝန္ခံရမည္ျဖစ္္သည္ ။ ပုဒ္မ ၅၀၄ အရ ဆိုေသာ္ ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္းတစ္ဦး ျဖစ္ရန္ မလိုေပ ။ တစ္ေယာက္ေသာသူက တမင္ မခန္႔မျငားေစာ္ကားျခင္း ၊ ေဒါသထြက္ေအာင္ ရန္ ႐ွာျခင္းေၾကာင့္ ၿငိမ္ဝပ္ေရးကိုထိခိုက္ျခင္း ၊ သို႔မ ဟုတ္ ျပစ္မႈတစ္ခုကို က်ဴးလြန္ေစတတ္ျခင္း လကၡဏာ႐ွိသည္ကို သိလ်က္ႏွင့္ ရန္႐ွာျခင္းျပဳ လုပ္ရေပမည္ ။ ပုဒ္မ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု အလြန္ကြာ
ျခားသည္ ။ နစ္နာသူမွာလည္း မတူသျဖင့္ တရား လိုမွာ ဤျပစ္မႈ ႏွစ္ခုအတြက္ တစ္ဦးတည္း မျဖစ္ ႏိုင္ေပ ။ တရားလို ( နစ္နာသူ ) သီးျခားႏွစ္ဦး ျဖစ္ ရမည္ ။ တင္ျပရန္အမႈ၏ အေၾကာင္းျခင္းရာမွာ လည္း မတူေပ ။ ျပည္သူ႕ဝန္ထမ္း(တရားသူႀကီး)
ႏွင့္ ေ႐ွ႕ေန ( ေလ်ွာက္ထားခံရသူ ) တို႔ အေပၚ
က်ဴးလြန္ေသာ ျပစ္မႈကို တရားခံအေပၚ ရာဇသတ္ဆိုင္ရာပုဒ္မ တစ္ခုတည္းႏွင့္ပင္ စြဲခ်က္ တင္၍ မရႏိုင္ေပ ။ ။
ေလးစားလ်က္
No comments:
Post a Comment